Koncepcja rewitalizacji trzech zrujnowanych kamienic na terenie dawnego getta

Grupa 5 Architekci opracowała koncepcję rewitalizacji zespołu trzech zrujnowanych kamienic przy ul. Waliców 10, 12 i 14 w Warszawie – obiektów o wysokim znaczeniu historycznym, zlokalizowanych na terenie dawnego getta. W powstałej przestrzeni ekspozycyjnej mieścić ma się m.in. nowa siedziba Fundacji Auschwitz-Birkenau.

To nie jest zwykła przebudowa. To świadoma, architektoniczna próba ocalenia śladów przeszłości i nadania im nowego życia. Kamienice, zniszczone podczas II wojny światowej i położone na terenie dawnego warszawskiego getta, nie zostaną odbudowane w klasycznym sensie. Zachowane fragmenty murów – szczególnie przy Waliców 14 – pozostaną w swojej surowej, poranionej formie. Rany historii nie zostaną przykryte – przeciwnie, będą widoczne i wyeksponowane jako niemilknące świadectwo.
Koncepcja rewitalizacji trzech kamienic przy Waliców 10, 12 i 14, wiz. Grupa 5 Architekci

Zamiast pełnej rekonstrukcji, nad ruinami pojawi się symboliczne zadaszenie – nowoczesna, przeszklona konstrukcja, która ochroni, ale nie zamknie. Dach stanie się gestem szacunku wobec przeszłości i jednocześnie ramą dla przyszłości.

Pod tym świetlistym zadaszeniem znajdzie się przestrzeń wystawiennicza Fundacji Auschwitz-Birkenau, której nowa siedziba zostanie ulokowana w zrewitalizowanych wnętrzach sąsiednich kamienic.

Projekt opiera się na subtelnym, ale czytelnym dialogu między przeszłością a teraźniejszością. Nowe elementy architektury – przeszklone, lekkie i oszczędne w formie – zostały wyraźnie oddzielone od zabytkowej tkanki. Ich przejrzystość pozwala historii być widoczną – niczego nie ukrywa, a jedynie dodaje przestrzeni nowego znaczenia.
Koncepcja rewitalizacji trzech kamienic przy Waliców 10, 12 i 14, wiz. Grupa 5 Architekci

Wizualizacje projektu ukazują delikatną grę światła, które wpadając przez przeszklone powierzchnie, podkreśla fakturę starych murów, tworząc atmosferę zadumy i refleksji. Waliców ma szansę stać się miejscem pamięci – nie monumentalnym pomnikiem, lecz żywą, otwartą przestrzenią, w której historia spotyka się z nowoczesnością, a architektura staje się narzędziem dialogu, nie zapomnienia.