Historia i nowoczesność w nowej inwestycji przy Placu Małachowskiego

Plac Małachowskiego wróci do dawnej świetności. Hochtief Development Poland uzyskał pozwolenie na budowę unikalnej inwestycji biurowej w centrum Warszawy. Projekt obejmuje odrestaurowanie usytuowanej vis á vis warszawskiej Zachęty zabytkowej, modernistycznej kamienicy hr. Raczyńskiego oraz dobudowanie nowego, wschodniego skrzydła.

Projekt przebudowy został przygotowany w porozumieniu ze Stołecznym Konserwatorem Zabytków. Zakłada on m.in. odtworzenie historycznej fasady kamienicy od strony placu Małachowskiego i ul. Traugutta, z ogromnymi przeszklonymi witrynami na parterze i pierwszym piętrze, gdzie znajdą się powierzchnie handlowo-usługowe. Pozwoli to budynkowi odzyskać swój wielkomiejski charakter oraz ożywić ten fragment miasta. Renowacja obejmie także wnętrza, które zostaną zaadaptowane według najwyższych standardów obowiązujących we współczesnym budownictwie biurowym. Zachowana zostanie zarówno oryginalna architektura elewacji jak i ozdobne detale wystroju wnętrz. W obiekcie powstaną powierzchnie biurowe klasy A. Projekt został opracowany zgodnie ze specyfikacją systemu budowlanej certyfikacji ekologicznej BREEAM.

Kamienica hr. Raczyńskiego posadowiona naprzeciw warszawskiej Zachęty, w unikalnej, historycznej lokalizacji w pobliżu Traktu Królewskiego i Ogrodu Saskiego, zostanie rozbudowana. Po wschodniej stronie budynku powstanie nowe skrzydło z powierzchniami biurowymi klasy A. Jego architektura nie będzie imitacją zabytkowej części, choć autorzy projektu postarali się, by harmonijnie wpisywała się w kontekst urbanistyczny m.in. dzięki podobnej barwie elewacji oraz identycznej stolarce okiennej. Powstanie 6 kondygnacji nadziemnych oraz 2 poziomy pod ziemią, na których znajdą się miejsca parkingowe dla 100 pojazdów. Łączna powierzchnia do wynajęcia w dwóch połączonych ze sobą budynkach wyniesie ok. 14 000 m2.

Charakterystyczna, monumentalna kamienica Krasińskich (zwana również kamienicą Raczyńskiego lub Heurichowską) została wybudowana w latach 1907 - 1910 według projektu Jana Heuricha (syna) we współpracy w Arturem Goebelem. W trakcie budowy obiekt odkupił od rodziny Krasińskich hrabia Edward Raczyński. Architektoniczny styl budynku nosi cechy wczesnego modernizmu, m.in. gładką elewację z dwoma płaskimi ryzalitami (wysuniętymi poza płaszczyznę częściami elewacji od poziomu gruntu po dach) oraz potężny gzyms zwieńczony attyką tralkową. Wyjątkowość architektury podkreślały olbrzymie przeszklone witryny sklepowe znajdujące się na parterze i pierwszym piętrze.

Według pierwotnych zamierzeń wnętrza kamienicy miały być przeznaczone na zbiory biblioteczne i artystyczne rodziny Krasińskich, jednak z planów tych ostatecznie zrezygnowano i na wyższych piętrach budynku znalazły się mieszkania, w przyziemiu zaś i na pierwszym piętrze - przestrzenie handlowe. Wkrótce po oddaniu do użytku gmach uchodził za jeden z symboli wielkomiejskiej elegancji Warszawy. Do wybuchu II wojny światowej budynek służył jako jedna z najbardziej ekskluzywnych warszawskich kamienic dochodowych.

Spalony przez okupantów po upadku powstania warszawskiego, w latach powojennych został odbudowany w zmienionej nieco formie z przeznaczeniem na siedzibę Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Nowe władze zdecydowały, że istniejące przed wojną ogromne witryny sklepowe zostaną zamienione na zwykłe okna, co spowodowało utratę wielkomiejskiego charakteru gmachu. Monumentalna skala przedwojennej kamienicy Heurichowskiej z witrynami na parterze i pierwszym piętrze zainspirowała projekt architektoniczny części budynków na warszawskim MDM.