Połączono Kraków i Warszawę jednym z najnowocześniejszych szlaków w kraju
Kraków i Warszawa zostały połączone nowoczesną drogą ekspresową S7, a dzięki trasie S52, aglomeracja krakowska zyskała nową, istotną arterię, ułatwiającą przejazd przez północną część miasta. Udostępniono kierowcom 25 km nowych odcinków obu tras, które znacząco wzmacniają sieć transportową regionu.
Oddanie do użytku 13,3 km trasy S7 na odcinku od węzła Widoma do Północnej Obwodnicy Krakowa umożliwiło szybkie połączenie Warszawy i Krakowa. Droga ta, mająca długość 270 km, to jeden z najnowocześniejszych szlaków w kraju. Na terenie województwa małopolskiego S7 biegnie nowym szlakiem, odchodząc od tradycyjnej trasy krakowskiej z początku XIX wieku.
Pierwotny trakt, wytyczony w 1819 roku, prowadził przez Radom, Kielce, Miechów i Słomniki, zastępując jeszcze starszy przebieg przez Końskie i Nowe Miasto nad Pilicą. Po ponad dwóch wiekach zastępuje go nowa S7, oferująca podróż z Warszawy do Krakowa w około 2,5 godziny – dwa razy szybciej niż dawną trasą DK7.
Budowa S7 jest jednak nadal w toku. Prace, takie jak wykończenie węzłów czy montaż ogrodzeń, ograniczają chwilowo prędkość na drodze do 80 km/h. Obie jezdnie z dwoma pasami ruchu są już dostępne, ale ruch w okolicach węzłów, takich jak Mistrzejowice i Łuczyce, odbywa się z ograniczeniami. Wiosną 2024 roku prace mają być ukończone, a pełne połączenie z trasą S52, obecnie obsługiwane przez łącznicę tymczasową, zostanie zoptymalizowane. Planowane oddanie kolejnego odcinka trasy, między Grębałowem a Nową Hutą, ma nastąpić do końca 2025 roku, a największy węzeł drogowy w regionie, Mistrzejowice, będzie gotowy w połowie 2026 roku.
Trasa S7 to dwujezdniowa droga z miejscem na trzeci pas. Przy jej budowie zużyto 210 tys. ton mas bitumicznych oraz wybudowano 19 zbiorników retencyjnych o łącznej pojemności 17,2 mln litrów. Największy z nich mieści 2,7 mln litrów wody. Całkowity koszt inwestycji wyniósł niemal 1,7 mld zł, z czego ponad 955 mln zł pochodziło z funduszy unijnych. Konsorcjum Gulermak i Mosty Łódź odpowiedzialne były za realizację projektu.
Z kolei 12,3 km Północnej Obwodnicy Krakowa (S52) znacząco przybliża miasto do uzyskania pełnego pierścienia dróg szybkiego ruchu, czyniąc Kraków drugim po Łodzi miastem w Polsce z takim układem komunikacyjnym. Po dzisiejszym otwarciu obwodnica liczy 64,5 km, a zakończenie budowy brakujących 5 km planowane jest na 2026 rok.
S52, biegnąca od Cieszyna do Krakowa, zyskała odcinek wzdłuż północnych granic miasta, który łączy się z innymi drogami na węzłach Zielonki, Węgrzce i Batowice. Droga posiada trzy pasy ruchu w każdym kierunku, ale obowiązują ograniczenia prędkości – do 100 km/h na większości odcinków oraz 80 km/h w tunelach, gdzie ograniczenia wynikają z zakrętów i sąsiedztwa węzłów.
Obwodnica wyposażona jest w dwa nowoczesne tunele – Zielonki (653 m) i Dziekanowice (496 m) – z systemem automatycznego gaszenia pożaru, unikalnym w skali kraju. Łącznie trasa obejmuje 27 mostów, wiaduktów i estakad, o długości prawie 1,9 km, a także 23 zbiorniki retencyjne o pojemności 23 mln litrów. Przy budowie użyto 291 tys. ton mas bitumicznych oraz 325 tys. m³ betonu.
Przebieg trasy przez Wyżynę Małopolską, z różnicami wysokości sięgającymi ponad 100 m, stanowił inżynierskie wyzwanie, ale daje kierowcom okazję do podziwiania malowniczych krajobrazów regionu. Koszt budowy wyniósł 1,4 mld zł, w tym prawie 790 mln zł pochodziło z funduszy unijnych.
Oddanie do użytku 13,3 km trasy S7 na odcinku od węzła Widoma do Północnej Obwodnicy Krakowa umożliwiło szybkie połączenie Warszawy i Krakowa. Droga ta, mająca długość 270 km, to jeden z najnowocześniejszych szlaków w kraju. Na terenie województwa małopolskiego S7 biegnie nowym szlakiem, odchodząc od tradycyjnej trasy krakowskiej z początku XIX wieku.
Pierwotny trakt, wytyczony w 1819 roku, prowadził przez Radom, Kielce, Miechów i Słomniki, zastępując jeszcze starszy przebieg przez Końskie i Nowe Miasto nad Pilicą. Po ponad dwóch wiekach zastępuje go nowa S7, oferująca podróż z Warszawy do Krakowa w około 2,5 godziny – dwa razy szybciej niż dawną trasą DK7.
Budowa S7 jest jednak nadal w toku. Prace, takie jak wykończenie węzłów czy montaż ogrodzeń, ograniczają chwilowo prędkość na drodze do 80 km/h. Obie jezdnie z dwoma pasami ruchu są już dostępne, ale ruch w okolicach węzłów, takich jak Mistrzejowice i Łuczyce, odbywa się z ograniczeniami. Wiosną 2024 roku prace mają być ukończone, a pełne połączenie z trasą S52, obecnie obsługiwane przez łącznicę tymczasową, zostanie zoptymalizowane. Planowane oddanie kolejnego odcinka trasy, między Grębałowem a Nową Hutą, ma nastąpić do końca 2025 roku, a największy węzeł drogowy w regionie, Mistrzejowice, będzie gotowy w połowie 2026 roku.
Trasa S7 to dwujezdniowa droga z miejscem na trzeci pas. Przy jej budowie zużyto 210 tys. ton mas bitumicznych oraz wybudowano 19 zbiorników retencyjnych o łącznej pojemności 17,2 mln litrów. Największy z nich mieści 2,7 mln litrów wody. Całkowity koszt inwestycji wyniósł niemal 1,7 mld zł, z czego ponad 955 mln zł pochodziło z funduszy unijnych. Konsorcjum Gulermak i Mosty Łódź odpowiedzialne były za realizację projektu.
Z kolei 12,3 km Północnej Obwodnicy Krakowa (S52) znacząco przybliża miasto do uzyskania pełnego pierścienia dróg szybkiego ruchu, czyniąc Kraków drugim po Łodzi miastem w Polsce z takim układem komunikacyjnym. Po dzisiejszym otwarciu obwodnica liczy 64,5 km, a zakończenie budowy brakujących 5 km planowane jest na 2026 rok.
S52, biegnąca od Cieszyna do Krakowa, zyskała odcinek wzdłuż północnych granic miasta, który łączy się z innymi drogami na węzłach Zielonki, Węgrzce i Batowice. Droga posiada trzy pasy ruchu w każdym kierunku, ale obowiązują ograniczenia prędkości – do 100 km/h na większości odcinków oraz 80 km/h w tunelach, gdzie ograniczenia wynikają z zakrętów i sąsiedztwa węzłów.
Obwodnica wyposażona jest w dwa nowoczesne tunele – Zielonki (653 m) i Dziekanowice (496 m) – z systemem automatycznego gaszenia pożaru, unikalnym w skali kraju. Łącznie trasa obejmuje 27 mostów, wiaduktów i estakad, o długości prawie 1,9 km, a także 23 zbiorniki retencyjne o pojemności 23 mln litrów. Przy budowie użyto 291 tys. ton mas bitumicznych oraz 325 tys. m³ betonu.
Przebieg trasy przez Wyżynę Małopolską, z różnicami wysokości sięgającymi ponad 100 m, stanowił inżynierskie wyzwanie, ale daje kierowcom okazję do podziwiania malowniczych krajobrazów regionu. Koszt budowy wyniósł 1,4 mld zł, w tym prawie 790 mln zł pochodziło z funduszy unijnych.
Komentarze
Brak wpisów.