Warszawa

PKP Warszawa Śródmieście
Warszawa

Dzielnica: Śródmieście
Otaczające ulice: Emilii Plater, aleje Jerozolimskie
Rodzaj struktury: Budynek
Funkcja główna: infrastrukturalny
Funkcja dodatkowa: handlowo-usługowy
Styl architektoniczny: socrealizm (realizm socjalistyczny)
Status: ukończony
Rozpoczęcie budowy: 1948
Zakończenie budowy: 1949 czerwiec
Przebudowy: 1955 - 1963 (Rozbudowa: nakrycie dworca betonową nadbudową)
2006 - 2007 (Renowacja)

Wysokość strukturalna: 8 m
Wysokość do dachu: 8 m
Wysokość architektoniczna: 9 m

Budynek przy alejach Jerozolimskich , Emilii Plater to budynek , który powstał w Warszawie w dzielnicy Śródmieście. Budowa gmachu PKP Warszawa Śródmieście wystartowała w 1948 i trwała 1 rok. W pobliżu stoją biurowiec Kamienica Franciszka Łapińskiego, budynek Pankiewicza 3 i gmach Kamienica Wilhelma Rakmana.

Zapobiegliwość projektantów sprawiła, że już w trakcie budowy dworca w 1963 roku powstał fragment tunelu pieszego w kierunku wschodnim, który miał w przyszłości prowadzić z peronu 2. do stacji metra - pomimo tego, że budowy metra nie było wówczas nawet w odległych planach. Tunelu dotąd zresztą nie ukończono...
W noc sylwestrową 1963/1964, niedługo po oddaniu dworca do użytku, odbył się na nim bal dla warszawiaków, który uwieczniła Polska Kronika Filmowa.
Dworzec Śródmieście był przez dłuższy czas jedynym miejscem w Polsce, które mogło odgrywać w filmach rolę stacji metra, co zdarzyło się kilkakrotnie.
W 2006 roku rozpoczął się remont bardzo już zaniedbanego kompleksu dworcowego, zakończony w styczniu roku 2007. Dworcowi przywrócono z grubsza stan sprzed 40 lat, świadomie rezygnując jednak z daleko idącej modernizacji - w planach na najbliższe lata przewidziane jest bowiem wyburzenie pawilonów naziemnych i budowa centrum handlowego z częścią dworcową.

Ostatnio zmodyfikowano 2010-11-04 16:25:05